MİLLİ EĞİTİMİN MÜDÜR SORUNU

Günümüz idarecilerinin çoğunluğu, her bir öğrenciyi öğretmenden önde tutarlar. Odalarına bir öğretmen geldiğinde umursamazlar. Fakat bir veli geldiği zaman ayağa kalkarlar ve iyice telaşlanırlar.  On’larca öğretmenin isteğini yerine getirmezlerken, bir öğrencinin isteğini yerine getiriler. Hele veli istediği zaman, isteği hemen yerine getirirler. Çok iyi bir eğitici, çok iyi bir öğretici olsa bile, kafalarına yatmayan bir öğretmene açıkça “Bu okuldan git, ben seni istemiyorum”  diyebilmektedirler. Çünkü ; okulu devletin malı değil de babalarının çiftliği gibi görürler. Kendilerinin de geçici olduklarını unuturlar. Dolaylı olarak hatır gönülü, kültürümüzü ve insanlığı unutmaya başlarlar. Bu davranışlar da eğitimin en önemli değeri olan öğretmenlerin ruhunu ve huzurunu bozar. Bu huzursuzluk öğrenciye de yansır. Bu durumda, eğitim sürekli kötüye gider. Bütün bunlar bu ve daha anlatılması gereken bir çok  olaylar gösteriyor ki, yerelde de olsa yönetim çok önemlidir. Yerel yönetici olan müdürler elbette eğitimin kötü olmasının tek sorumluları değildir. Başta da söylediğimiz gibi bizim konumuz müdürlerdir. Milli Eğitimin temel sorunlarından birisi olan makamı çoğu o makamı hak etmeyen müdürlerdir. Bu bölümün ilk dizesinde yazdığım gibi, herkesi değil, çoğunluğu eleştiriyorum ben.

Bir somut örnekle yazımı tamamlamak istiyorum.  Çevre okullardan birinde bir kadın müdüre olduğunu ve bunun “öğretmenlere kök söktürdüğünü” söylerlerdi hep. Bir gün o okulda birkaç hanım öğretmen ile sosyal etkinlik çerçevesinde yolumuz kesişti. Ben ne fikir önersem, bana “müdüre hanıma sormamız gerek” diyorlardı. Hiç bir konuda karar veremiyorlar ve insiyatif kullanamıyorlardı.  Bazı düşüncelerimi beğenmelerine rağmen onay veremiyorlardı. Bir keresinde benden birkaç gün izin istemişler ve sonunda “müdüre hanım kabul etmiyor” diye bana yanıt vermişlerdi. O günden sonra bu tip işlemlerin kapısı kapanmıştı. Sonraki yıllarda seçimler dolaysıyla “sandık başkanlığı” görevi verilmişti bana. Tesadüfen görevim o sözü edinilen okula çıkmıştı. Seçim günğ gelince, sabah 06.30 gibi seçim torbamı almak üzere tam kapıya gelmiştim ki, 5-6 kişinin benim arkamdan nezaket göstermeden dalmak üzere olduğunu fark ettim. Müdüre hanımı ilk o zaman gördüm. Müdüre hanım ayrı geldiğimizi fark etmişti. Sabahın o saatinde, seçim günü sabahı ancak sandık başkanı tek gelirdi. Çünkü torbayı imza karşılığı alıyoruz. Müdüre hanım! Onları görünce beni tınmadı bile. Beni görünce aldırış etmeyen makam! sahibi! müdüre hanım hemen yerinden kalktı. Masanın yanından geçti, onlara tek tek hoş geldin etti. Beş dakika kadar konuştular. Sonra odadan çıkmaya hazırlandılar. Müdüre hanım onları 50 metre kadar olan bina kapısına kadar yolladı. Geri geldi. Yerine geçti, oturdu. Ben içeri girdim sandık numaramı söyledim, torbayı almaya geldim dedim. Rahatını bozmadan “şuraya imza at” dedi. Attım, aldım çıktım.  (Hiçbir tepki vermedim. Ben o gün için devletimin önemli işiyle uğraşmak istiyordum. Zaten gelenler içinde kadın da vardı. Önceden içlerinde uzaktan yüzlerini tanıdıklarım vardı. İktidar partisinin mahalle başkanı ve yöneticileriydi. Ben tepki verseydim, müdüre hanım ile boş yere enerji harcamış olurdum.)

Önemli Açıklama ; Az sayıda yarası olmayan idareciler (müdür ve müdür yardımcıları), benim gerçek meslektaşlarım olup, onların alınmasına gerek yoktur. Bu tip eğitimcilere sevgilerimi ve saygılarımı Sunuyorum. 11 Ekim 2024 / İstanbul

                                                                                                                                                              NAFİ ÇAĞLAR

                                                                                                                                                           Uzman Eğitimci